થીગડું પાઠ – પરિચય

બીજી થોડીક વાર્તાસંગ્રહમાંથી લેવાયેલી આ વાર્તા પરંપરાગત વાર્તાઓથી અલગ શૈલીમાં લખાયેલી છે. વાર્તાનાયક પ્રભાશંકરના વર્તમાન અને ભૂતકાળની ઘટનાઓને લેખકે આગવી રીતે ગૂંથી છે.

વસ્ત્રને થીગડું મારતી વખતે પ્રભાશંકરને પોતાના વીતેલા જીવન અને લગ્નજીવનની સ્મૃતિઓ તાજી થાય છે. એકલા અને ઓશિયાળા પ્રભાશંકર સોયમાં દોરો પરોવવા મનુને રાજારાણીની વાર્તા કહે છે.

સિદ્ધપુરુષની ચેતવણી છતાં રાજારાણી ચિરાયુને રેશમી વસ્ત્ર પહેરાવે છે. શરત પ્રમાણે રાજારાણીના મનમાં ચિરાયુ વિશે ખરાબ વિચાર આવતા જ વસ્ત્રમાં કાણું પડ્યું. વસ્ત્રને સાંધવાનું કાર્ય અતિ વિકટ બન્યું. “વસ્ત્ર હોય કે શરીર તેની જીર્ણતાને નિવારી શકાતી નથી” એ સત્યને લેખકે અહીં ખૂબીપૂર્વક સમજાવ્યું છે.

[This story has been taken from the collection of the stories ‘Biji Thodik’. This story has been written in a different style than a traditional style. Prabhashankar’s events of his present and past life have been written in his special style. Prabhashankar is refreshing the memories of his past life and marriage life while stitching his torn cloth.

Lonely and dependent Prabhashankar tells a story of the king and queen to Manu to get his needle threaded. Regardless of the warning of the sage, the king and the queen get their son to put on silk cloth. According to the condition, as soon as the king and the queen have evil thought for Chirayu in their minds, there happens a hole in Chirayu’s cloth.

Then it becomes very difficult for them to stitch the cloth. The truth that no one can avoid old body and worn-out cloth has been explained in this story.]